Freycinet National Park
Door: Fred
Blijf op de hoogte en volg maja
19 Oktober 2016 | Australië, Coles Bay
Menig vakantiebrochure is gelardeerd met een foto van Wineglass Bay dus voor ons een reden om deze wonderschone plek te bezoeken. Bijtijds gemeld op het kantoor, kaartje gekocht en op naar het carpark vanwaar men kan vertrekken. Ook nu blijkt het weer een voordeel te zijn om in het voorseizoen te reizen; je komt weinig mensen tegen, behoudens wat bejaarde Chinezen die met hun gekakel overigens laten blijken er wel degelijk te zijn.
De tocht naar het srand, met een tussenstop bij het Lookout moet zo’n 3,5 uur in beslag nemen volgens de reisgids. Dan gaat men uit van jonge backpackers en bovendien wordt er geen rekening gehouden met de tijd die nodig is om foto’s te nemen en ook te genieten. Wij gebruikten bovendien de lunch aan het strand trokken er dus een anderhalf uur meer voor uit.
De wandeling zelf is een waar spektakel. Je waant je in een tijd van zo’n duizend jaar na het ontstaan van de aarde, of de schepping zo u wilt. Fenomenaal, naar je moet er wel wat voor doen. Stijl omhoog en -laag over smalle paadjes en keien en steeds weer die serene rust. Onderweg alleen wat Chinezen tegengekomen, die totaal onvoorbereid aan de wandeling zijn begonnen. Lopen op gympen, geen water of voedsel bij zich en maar plaatjes schieten met de smartphone. Toch geen dode Chinezen gezien onderweg dus alles is goed gekomen met ze.
Na de wandeling nog even kunnen lijken naar een Wallaby die rustig op het parkeerterrein kwam zoeken naar lekkere hapjes. Wij hebben tot slot de Cape Tourville Road heen en weer gereden om te genieten van de aparte natuur hier. Morgen verder naar het noorden via de Tasman Highway.
De tocht naar het srand, met een tussenstop bij het Lookout moet zo’n 3,5 uur in beslag nemen volgens de reisgids. Dan gaat men uit van jonge backpackers en bovendien wordt er geen rekening gehouden met de tijd die nodig is om foto’s te nemen en ook te genieten. Wij gebruikten bovendien de lunch aan het strand trokken er dus een anderhalf uur meer voor uit.
De wandeling zelf is een waar spektakel. Je waant je in een tijd van zo’n duizend jaar na het ontstaan van de aarde, of de schepping zo u wilt. Fenomenaal, naar je moet er wel wat voor doen. Stijl omhoog en -laag over smalle paadjes en keien en steeds weer die serene rust. Onderweg alleen wat Chinezen tegengekomen, die totaal onvoorbereid aan de wandeling zijn begonnen. Lopen op gympen, geen water of voedsel bij zich en maar plaatjes schieten met de smartphone. Toch geen dode Chinezen gezien onderweg dus alles is goed gekomen met ze.
Na de wandeling nog even kunnen lijken naar een Wallaby die rustig op het parkeerterrein kwam zoeken naar lekkere hapjes. Wij hebben tot slot de Cape Tourville Road heen en weer gereden om te genieten van de aparte natuur hier. Morgen verder naar het noorden via de Tasman Highway.
-
19 Oktober 2016 - 11:45
Marijke V Zanten.:
Weer een prachtige dag, met een nog mooiere natuur. Wat leuk Maja, die foto met die kangoeroe zo dichtbij! Wat die Chinese betreft, kom ik niet voor mijn schoondochter op, dat kom je bijvoorbeeld ook Oostenrijk en Zwitserland tegen en van alle nationaliteiten. Dat zijn duidelijk geen wandelaars, maar toeristen, anders ga je zo niet op pad!
Groetjes, Marijke. -
19 Oktober 2016 - 14:41
Charlotte:
Wat is het toch leuk om zo met jullie mee te reizen. Ik kijk er iedere dag weer naar uit.
Charlotte -
20 Oktober 2016 - 11:22
Jolanda:
Hallo Fred en Maja,
Net een reactie geplaatst, maar die staat ergens bij 20 september. Ra, ra hoe dat nu weer mogelijk is.
Als je die leest, begrijp je waarom wij nog steeds niet van ons hadden laten horen.
Groetjes,
Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
