St Helens

Bijtijds vertrokken en eerst een kleine 30 km over de smalle C302 om daarna weer de Tasman Highway (A3) richting noord op te pikken. Links zie je dan bergen, daaronder een strook van ong. een km. weilanden met veel schapen en rechts bermbeplanting en de Tasman Zee. In Bicheno stoppen we even en nemen de tekst uit de Rough Guide door. Daar staat dat we ons niet moeten laten afschrikken door het lelijke centrum, wan de baai is prachtig en er is genoeg te doen. Dat moet dan voor het hoogseizoen gelden, want het leek uitgestorven. Door maar op weg naar St Marys. Onderweg even gestopt bij een klein wit strand waar ons oog op viel; Denison Beach. Daar troffen we een klein soort zeemeeuw (foto gemaakt) met jongen. Op weg terug naar de camper zagen we het bord met uitleg over de vogelsoort staan en hopen nu maar dat de ouders de jongen verder groot brengen. Vlak voorbij Chain of Lagoons verlaten we de A3 om via de A4 en de Elephant Pass (koffiepauze in de bergen) St Marys binnen te rijden. Een pittoresk plaatsje tussen bossen en watervallen, waar veel houtkap heeft plaatsgevonden. Wij wilden de South Sister op, maar omdat de German Town Road onverhard is, moesten we deze 6 km omhoog laten schieten. Vlak buiten het centrum is een klein museum met even verderop een monument dat is opgebouwd uit oude houthakkers gereedschappen. De route van St Marys terug naar de Highway voert over een bergachtige weg die over een afstand van 9 km 850 mtr daalt. In de diepe valleien staan enorme gombomen die wel 80 meter hoog zijn. In Scamander op een rustplek vlak bij de oude, inmiddels gesloten, brug de lunch gebruikt en daarna op weg naar St Helens. Dezelfde mooie kustlijn en, opvallend, veel (2e?) huizen die daar voor het fraaie uitzicht op zee zijn neergezet. St Helens is een aardig plaats met verschillende winkels die echt op het zomertoerisme gericht zijn. De eigenaar van het caravanpark geeft ons nog wat leuke tips om morgen onderweg aan te doen.