Grampians vervolg

Beetje strekken, goed uitrekken en nu bleek dat het wel goed zat met de lichamelijke gesteldheid. Folder bekeken en besloten om het auto-dagprogramma te volgen. Dit houdt in dat je met de auto de bergen ingaat en er een drietal uitkijkpunten bezoekt waar dan ook een kleine wandeling aan gekoppeld is. Een ideaal recept dus om enerzijds wat tot rust te komen en anderzijds ook weer wat te ontdekken.
Vanuit Halls Gap weer de Mount Victory Road op en als eerste bij de Boroka Lookout , van waaruit je een fraai uitzicht hebt op o.a Lake Bellfield. Dit meer is aangelegd om te dienen als waterreservoir. Daarna door naar Reed Lookout om te kijken naar en vanaf the Balconies. Schitterende rotspartij waar je inderdaad een overdekt balkon in kunt zien en vanwege het overhangende deel wordt dit keurig afgeschermd met een hek. Natuurlijk zijn er dan altijd mensen die daar toch overheen klimmen en een fotootje op zo’n overhangend rotsblok maken. Dat zijn dan ook toevallig nog Filipijnse lichtvoetige ballerina’s en je moet er niet aan denken dat er een windvlaag opsteekt. Fraai uitzicht en echt de moeite van het bezoeken waard. Tot slot naar de Mackenzie Falls, waar wij voor het uitzicht ertegenover kozen. Prachtige wandeling door een gebied waar een paar jaar geleden flinke bosbranden woedden. Mooi om te zien hoe de bomen zich dan toch weer herstellen. Volledig zwarte stammen, zo’n 40-50 mtr hoog, waar dan over de gehele lengte nieuwe takken met blad aangroeien. Leuke dag met mooi weer en zoals de folder aangaf een route om een fraaie indruk van the Grampians te krijgen.
Zondag, onze laatste dag, wilden we wel weer wat fysieke inspanning leveren en kozen voor een wandeling naar de Sundial Peak. Eerst weer naar Halls Gap, waar het ontzettend druk was met toeristen die er het lang weekend doorbrachten, en via de Mount Victoria Road naar het parkeerterrein(tje). Ook hier weer veel drukte maar wij hadden geluk en konden de camper direct op de plek van een vertrekkende auto parkeren. Overigens bleven de meeste bezoekers hier gebruik maken van toilet en/of picnic mogelijkheid. Wandelschoenen aan over een eeuwenoud pad, min of meer uitgesleten door duizenden blote Aboriginal voeten naar de top van de Sundial. Mooie toch waarbij je ook nog langs een rotspartij komt waar grotten zijn. Hier worden regelmatig muurschilderingen van Aboriginals aangetroffen. De stammen die hier woonden hadden beschikking over veel wild en ook oogst in het dal en hadden dus ook tijd om zich met wat kunstzinnige zaken bezig te houden.
Inmiddels begon het flink te waaien en werden ook de luchten donkerder; op de top kon de meegebrachte lunch nog droog genuttigd worden. Op de terugweg begon het te spetteren en nog harder te waaien en moesten we onze jacks aantrekken. Toch nog bijna droog de auto gehaald om als laatste in dit prachtige gebied de Silverband waterval aan te doen. Je rijdt dan over een smalle weg naar beneden, gelukkig éénrichtingsverkeer, en hebt adembenemende uitzichten aan weerszijden van de weg. De waterval kon je vroeger alleen zien neervallen; het water verdween a.h.w. onder de gronde, maar een aantal jaren terug vonden er aardverschuivingen plaats en nu zie je het neergekomen water gewoon via een kreek verder stromen. Op weg naar de waterval zagen we zo’n 10 meter van de kant een Rock Wallabi zitten die zich tegoed deed aan het frisse groene loof van een inheemse plant.
Drie dagen The Grampians waren drie dagen genieten van prachtig natuurschoon; morgen weer verder richting Mildura, op de grens Victoria / New South Wales. Of we dat halen is de vraag want onderweg zullen we ongetwijfeld interessante plekken tegenkomen die de moeite van het bezoeken waard zijn.