Thermale baden

De gehele dag regen maakte het wel koud en ’s avonds ging zelfs het jogging pak aan. Vreemd dan om ’s morgens wakker te worden (07.30 uur) met een fel schijnende zon die de temperatuur snel liet oplopen. Toen we om 10.00 uur Moree (10.000 inw.) ingingen was het al boven de 30 gr. en het lijkt dan wel of het in de benen slaat.
De stadswandeling hebben we toch voltooiden het was dit keer geen straf om een art-gallery in te gaan. Daar heerst een aangename temperatuur en bovendien steek je van de tentoongestelde kunst nog wat op ook. De meest fraaie gallery was gevestigd in een voormalig bankgebouw, dat geheel in de oorspronkelijke staat was overgedragen aan de gemeente om er deze gallery in te vestigen. En hoewel de schilderijen, aboriginal kunst, foto’s en beeldhouwwerken niet onaardig waren om te zien, heeft schrijver dezes het meest genoten van de oorspronkelijke staat van het gebouw; echt koloniaal aandoend.
Verder heeft Moree niet veel te bieden; een groots thermaal bad en wat kleine parken. Men is vooral trots op de lokale economie: katoen en pecannoten. Daar was het nu niet het seizoen voor dus de tours werden ook niet gehouden. Niet erg want een middagje lekker luieren aan het zwembad en de thermale baden is ook best leuk. Het gebruik van die 4 baden was ook een aardige ervaring; beginnen met 36, dan 37 en vervolgens 38 en 39 graden om daarna af te koelen in het zwembad van zo’n 28 gr. ’s Morgens voor vertrek deze cyclus nog even herhaald en we kunnen er voorlopig weer tegen.
Richting Warialda, door een prachtig groen golvend landschap. Een klein keurig plaatsje met 1200 inw. en veel kerken. Alleen even koffie gedronken en verder naar Barraba via de Cunningham track. In Bingara passeer je dan twee smalle bruggen en daar zagen we in een flits dat er ook nog een toeristische route was en die dus ingeslagen. Werkelijk een prachtige rit vlak langs een rivier en mooie groene landschappen met veel vee en ook vogels. Na zo’n 25 km blijkt de weg niet naar Barraba, maar naar Bundarra te gaan en dat lig een andere kant op. Omdat verder rijden via gravel wegen zou moeten gaan, maar teruggekeerd. Niet erg, want zo zie je dezelfde natuur vanaf de andere kant. Barraba was ondanks de fraaie aanduiding in de wegenatlas enigszins teleurstellend; een hoofdstraat met veel dichtgetimmerde winkels, het “VVV” kantoor opgeheven en een caravanpark wat er wel aardig uitzag, zeker voor $ 20,-, maar wat moet je er doen? Even zo’n 50 km doorrijden naar Manilla. Zag er al direct veel levendiger uit, ondanks dat er maar zo’n 2000 mensen wonen. Op het “VVV” kantoor vroeg men direct al of we kwamen para-gliden. Het schijnt een internationaal bekend centrum voor deze sport te zijn waar in 2007 het WK was. Op het caravanpark werd ons deze vraag wederom gesteld en vertelde men dat er voor de komende weken weer verschillende Europeanen plek gereserveerd hadden. Maar wij gaan morgen niet de lucht in, maar de fraaie natuur middels een flinke wandeling verkennen. Er is hier veel te zien rond de rivier; alleen wel lange broek aantrekken i.v.m. de slangen.