Nieuw Zeeland, slot

Het is doodstil in het Oreti Resort als we ’s morgens opstaan om ons voor de slotdag voor te bereiden. Die ongelooflijke pure stilte, slechts onderbroken door vogelgezang, zullen we nog gaan missen de komende dagen.
Inpakken, opruimen en rijden maar, op naar het noorden, naar Auckland. Dat betekent de eerste helft over landwegen, die overigens van een goed wegdek zijn voorzien, maar opschieten doet het niet. Maximumsnelheid, heuvels en veel bochten kosten nu eenmaal tijd, maar je kunt dan wel genieten van het fraaie landschap.
Onze Capitool reisgids geeft aan dat Hamilton de op drie na grootste stad van Nieuw Zeeland is, vroeger legerkamp maar nu een bruisende stad op een enorme glooiende vlakte van het Waikatogebied. De Hamilton Gardens zijn de populairste toeristische bestemming en we besluiten, omdat we er toch langsrijden, daar dan een koffiepauze in te lassen. Dat wordt een complete lunch, want deze tuinen, die vele internationale prijzen hebben gewonnen, zijn een bezoek méér dan waard. Bovendien, daar zijn wij Hollanders altijd gek op, geheel gratis. Ongelooflijk dat men hier een voormalige vuilstortplaats heeft omgetoverd tot een “Botanische Diamant” van het Noordereiland. Met name de thematuinen, ingericht naar de stijl van verschillende landen, doen je wanen het betreffende land te bezoeken. Voorbeelden zijn o.a. India, China, Italië, Engeland, N-Z Maorie en er staat aangekondigd dat er nog wat bijkomen waaronder een Nederlandse Renaissance tuin. De Barneveldse Vink piramide kan dus ooit nog een publiekstrekker worden. Kortom, als we vooraf méér over deze tuinen hadden geweten, hadden we hier zeker een dag voor uitgetrokken.
We komen, hoe kan dat ook anders, wat laat in de middag in Auckland aan, checken eerst in in ons hotel en gaan vervolgens per auto de stad bekijken. Daar komt niet veel van terecht want (mot)regen en mist ontnemen het uitzicht en dus rijden we terug naar he vliegveld, leveren de huurauto in en besluiten de dag met een prima afscheidsdiner. En omdat ons vliegtuig de volgende dag om kwart over zeven opstijgt, wij dus om kwart over vijf aanwezig moeten zijn, besluiten we echt vroeg naar bed te gaan.
N-Z zondag 11 december
Om even over vieren loopt de wekker af. Scheren, douchen etc. en net op het moment dat we de koffers willen sluiten, klopt Olaf op de deur en meldt dat er om 23.00 uur een SMS binnengekomen is, waarin staat dat het vliegtuig niet op gepland tijdstip vertrekt, maar pas 8 uur later. En de telefoon, gebruikt als wekker, is ’s avonds bij het slapen gaan in de vliegtuigmodus gezet. Balen natuurlijk, maar toch verder gaan slapen; weer opstaan, flink ontbijten en de resterende drie uur door zien te komen. Dat blijkt bij dit vliegveld niet moeilijk te zijn, want er zijn tal van ontspanningsmogelijkheden. Je kunt er zelfs, onder begeleiding, een stormbaan doorlopen, een Dino-park bezoeken, golfen of door een prachtig aangelegd natuurpark wandelen waar ook kunstwerken zijn tentoongesteld. Wij kiezen, ook gezien het lekkere weer, voor het laatste. Werkelijk schitterend wat er op een kwartier lopen van de landingsbanen gecreëerd is. Dat kan natuurlijk ook omdat hier ruimte voldoende is.
Inchecken doen we mooi op tijd, inmiddels komt er nog wat vertraging bij en na een rustige vlucht komen we weer in Sydney aan. Daar hebben we dan nog twee dagen om “wat bij te komen” (temp. ong. 35 graden) en stappen woensdagmiddag weer in het vliegtuig om naar het koude Nederland terug te keren.