Roetkoud

Dinsdag 18 oktober: Vandaag stond de Tasman Highway op het programma; een aantal plaatsjes ui de reisgids aangevinkt en dan maar kijken of het wat is. Eerst boodschappen doen in Sorell, want dit is de laatste kans om voordelig boodschappen te doen en geld op te nemen geeft de Rough Guide aan. Na Sorell kijken we vanaf de Highway op prachtige landschappen en gaan van tijd tot tijd ook stijl omhoog. Regelmatig fraaie bossen en rivieren maar ook wijngaarden en enorme walnootplantages. Het eerste plaatsje waar we stoppen is Orford, een klein vakantiedorpje aan een rivier en er staan veel protestborden bij de huizen; Nee geen viskwekerijen in dit gebied! Even buiten het plaatsje heb je een goed uitzicht op Maria Island. Schijnt een aardige trekpleister te zijn, met weer een gevangenis en ook mooie natuur, maar gezien de beperkte ferry-tijden in deze tijd van het jaar laten we het voorbij gaan. Volgende plaats is Triabunna, waarvan de Rough Guide aangeeft dat het een saai stadje is. Dus willen wij er toch even kijken; inderdaad wat sfeerloos hoewel de haven recent is opgeknapt en er best wat leuke jachten liggen aangemeerd. Op weg naar Swansea; van tijd tot tijd zonnig en dan is het ritje spectaculair: Fonkelende witte stranden aan de intens zeegroene Oyster Bay, maar wel erg koud. Swansea zelf stelt niet veel voor; het leven in het stadje speelt zich voornamelijk af rond de General Store die al sinds 1868 door de familie Morris wordt gerund. In eerst instantie wilden we hier overnachten, maar gezien het opwindende karakter van de plaats, besluiten we door te rijden naar Coles Bay. Een bochtige rit door een fraai platteland, afgewisseld met ruige bergen en zeegezichten. Tijdens een stop langs één van de stranden zien we in de verte Schouten Island geheel verdwijnen in een wolkbreuk. In Coles Bay boeken we 2 overnachtingen, want morgen willen we de wandeling naar Wineglass Bay doen.