Luidruchtige strijd

Onze eerste avond op deze fraai gelegen camping werd bij het invallen van de duisternis wreed verstoord. Honderden, ja echt waar, Galah’s (=rosé kaketoe) Geelkuifkaketoes en Corella’s vechten om een slaapplaats in de bomen die vlak aan onze camping aan de Namoi rivier staan. De eigenaresse van de camping vertelde dat die bomen tot het broedgebied van de Corella’s behoren en dus echt vechten om deze strijd met de andere soorten te winnen. Dat schijnt dan uiteindelijk te lukken want zo’n 2 uur later is het rustig, totdat er “iets” gebeurt en ondanks de duisternis het gekrijs opnieuw begint. En zodra de campinggasten zo’n beetje de slaap vatten, komen er allerlei possums over de camping rondstruinen. Nou ja, het hoort allemaal bij die overweldigende Australische natuur.
In de vroege ochtend heeft het nog behoorlijk geregend, dus van wandelen in de natuur kwam niet veel, dus maar een autoritje ingepland. In de buurt van Manilla stond op de kaart een plaatsje me de fraaie naam Somerton en Wikipedia gaf aan dat het een historisch plaatsje zou zijn. Leuke rit door fraaie groene landschappen, maar aangekomen in het gehucht bleek er weinig historie te ontdekken. Behoudens een oud kerkgebouwtje uit 1854 dat op instorten stond was er echt niets te ontdekken. Via een weg die niet in de wegenatlas voorkwam teruggereden naar manilla waar we de Toeristenbrochures hebben gevolgd. Ook hier blijkt dan weer dat kleine plaatsjes het moeilijk hebben. De huizen zien er wel goed uit, maar de hoofdstraat laat enorm veel leegstand zien. Bankgebouwen die ten tijde van mijnbouw neergezet zijn staan leeg, de hotels zijn nog open maar hebben de keuken gesloten en verschillende historische winkelpanden staan volkomen leeg. Later blijkt ook onze, echt aardige, camping te koop te staan.
’s Middags kwamen we niet al te laat terug en konden genieten van de rust van het voorseizoen. Lekker lezen te midden van rondscharellende vogels die ’s avonds elkaar in de veren vliegen, maar nu vredig van het rijpe graszaad komen genieten.