Flying Doctors en meer

Geen Kate en Geoff, maar wel een buitengewoon interessante rondleiding in de hoofdvestiging van de Royal Flying Doctor Service. Aangekomen op de lokale luchthaven eerst even het publieke vliegveld bezocht. Erg leuk en er kwam zowaar een toestel binnen waar ook nog een passagier uitstapte. Een echt klein, maar o zo knus vliegveld, met alles er op en eraan. Of er die dag nog meer toestellen zouden binnenkomen of vertrekken kon je niet zien, want van die mooie borden zoals op Schiphol waren er niet. Wel lagen er in de vitrine bij de cateraar nog een aantal verse sandwiches en die maken ze niet zomaar. Vervolgens op weg naar Hangar 2, waar het Bruce Langford Visitors Centre tegenaan gebouwd is. Leuk museum, goede rondleiding en tot slot nog een film die over het operationele gebeuren ging. Na ons bezoek aan het bijkantoor in Alice Springs destijds hebben we nu een goed beeld van deze geweldige organisatie. Al met al hebben wij hier zo’n 2,5 uur doorgebracht. (flyingdoctor.org.au)
Nu nog iets voor het middagdeel zoeken, dus de folders nalopen. Staat er iets in over Living Desert & Sculptures. Ook in onze gids wordt daar even aandacht aan geschonken onder de kop Beeldenpark en hierdoor stond dat niet op ons lijstje. Daar aangekomen troffen we een ranger die kort aangaf wat we er konden doen en wij als eerste naar de “” beelden”. Fraaie sculpturen door internationaal bekende kunstenaars gemaakt uit het harde zandsteen uit Wilcannia. Bovendien mooi gegroepeerd op een heuveltop en natuurlijk wat plaatjes geschoten. De heuvel aflopend troffen we een meneer die ons vroeg wat we er van vonden; hij bleek destijds (begin negentiger jaren) als leidinggevende op de heuvel aan het tot stand komen van deze permanente expositie gewerkt te hebben. Was nu gepensioneerd maar kwam nog heel vaak in dit 24 km2 grote park en wist ons vele bijzonderheden ervan te vertellen. Als echte natuurliefhebber was hij bijzonder verheugd dat door de vele regen van afgelopen winter de Sturt’s Desert Pea tot bloei gekomen was. Dit zeldzame bloempje kan wel vijf jaar wachten om tot ontkiemen te komen en dan het bloempje te laten zien. Na afscheid van hem te hebben genomen even doorgereden en een wandeling gemaakt in een beschermd gebied waar vanuit de overheid alle woestijnplanten beschermd worden om niet verloren te gaan. Helemaal beveiligd en je moest er uiterlijk om 17.00 uur vertrokken zijn. En laten wij nu daar deze “Swainsona formosa” gezien hebben!!! Natuurlijk een foto gemaakt voor ons archief. Morgen verlaten we Broken Hill om oostwaarts te rijden. Richting Wilcannia, waar we volgens ervarings deskundigen snel doorheen moeten rijden i.v.m. criminaliteit van Aboriginals en andere verslaafden, om verderop in het Darling National Park te kijken of daar een veilige overnachting mogelijk is. Zo niet, dan rijden we door naar Cobar, wat maar 250 km verderop is.