Dieren

Zoals gezegd stond vandaag Silverton op het programma.Deze historische mijnstad lig slechs 26 km van Broken Hill, maar de rit ernaar toe lijk erg lang te duren. Enorm golvend en vol hobbels en je mag er ook “slechts” 90 rijden terwijl je verder overal in Australië op zulke wegn gewoon 100 kunt rijden. ( wij houden het op 60) Bij binnenkomst kun je al zien dat dit in het hoogseizoen een publiekstrekkers is; er staat aan het begin zelfs een kassa opgesteld. (nu onbemand) Er eerst maar even doorheengereden om als eerste op de Mundi Mundi Lookou een overweldigend landschap te aanschouwen. Heldere lucht en dan lijkt alles eindeloos, hoewel er, misschien wel 100km verderop, wat bergen te zien zijn. Op moment van schrijven realiseer je je dat het eigenlijk niet te beschrijven is. Terug naar Silverton, het stadje met nu 52 inwoners daar waar het er honderd jaar terug nog 3000 waren. Eerst even koffie drinken in Silverton Hotel en de sfeer is er inderdaad van honderd jaar terug; wel een ultramodern koffiezet machine. Even verderop zit een bekend Australisch kunstenaar, John Dynon, met zijn atelier. Aan het eind van de straat het Mad Max museum. Deze film (heb hem nooit gezien) is hier voor een deel opgenomen en er staan allerlei voertuigen die er in gebruikt zijn of kopiën er van. Nog even rondgelopen , gekeken bij wat verlaten huizen en ruiïnes en op naar de gevangenis. Je zou bijna gaan denken dat we iets hebben met deze inrichtingen, maar dat is maar ten dele zo. Nee hier in Silverton heeft men de voormalige cellen gebruikt om er de historie van Silverton en Broken Hill te exposeren. En daar is men goed in geslaagd. Natuurlijk veel aandacht voor mijnbouw, maar ook plaatselijke sporthelden vanaf 1900 staan er te pronken. Verder allerlei gebruiksvoorwerpen, die wij ook kennen natuurlijk, uit het huishouden, kleding, zowel boven als onderkleding, uniformen etc. etc.. Ongemerkt hebben we hier toch 2,5 uur rondgekeken en na een korte rondwandeling met de auto naar Penrose Park. Dit is eigenlijk een caravanpark uit 1937 dat door de toenmalige mijndirecties is opgericht om hun medewerkers de gelegenheid te geven zich te ontspannen. Ook nu nog kun je er een plek reserveren (slechts $ 8,- pp per dag) maar echt aantrekkelijk is het niet meer. Sportfaciliteiten zijn vervallen, toiletten en douchegelegenheid oud en het aantal aansluitingen voor stroom is beperkt. De “bistro” is wel operationeel en serveert gerechtjes die qua prijs ook zo’n beetje van 1937 zijn.
Daarna nog even het kerkhof bezocht om de graven van de pioniers te bekijken; inderdaad die zijn er nog en stammen uit 1898 en zo. Net buiten het plaatsje en wij zagen er, vanwege de hitte, 2 kangeroes in de schaduw liggen uitrusten. En nu we het over dieren hebben; wat zijn we vandaag in het wild tegengekomen? Een kameel (één bult dus dan is het een dromedaris?) veel geiten, verwilderde paarden en tot slot ezels. Allemaal dieren die Europeanen er hebben binnengebracht en zich vrolijk voortplanten. Toch ook maar een dag bijgeboekt; voor een bezoek aan de Flying Doctors was het te laat.