Albury t/m 4 oktober

Zaterdag Olaf ontmoet in Wagga Wagga. Die kwam even over om zondags een fietstocht te volbrengen. Zoiets vinden wij wellicht wat heftig; 450 km rijden om je 130 km af te beulen, maar hier is dat heel gewoon. Bovendien zijn het in Australië geen watjes!
Na het ophalen van rugnummer zijn we nog een autotochtje gaan maken en kwamen zo in het plaatsje Junee terecht. Dit ligt aan het spoor met een overslag station en heeft daardoor een grote binding met de spoorwegen. Er staat een groot rond spoormuseum waar verschillende locomotieven, stoom en diesel, en rijtuigen staan. Zijn we niet in geweest omdat het niet geopend was. Wel de Junee Licorice & Chocolate Factory bezocht. In een oude meelfabriek heeft men deze activiteit opgestart en door aparte recepten te ontwikkelen en te vermarkten is dit een groot succes. Het ziet er zwart van de mensen die van heinde en verre een excursie komen volgen en natuurlijk chocoladedrop kopen. Klinkt raar maar het is o zo lekker. Naast de fabriek staat nog een loods met oude automobielen. Leuk tochtje en aardig om te zien hoe ondernemende mensen zo succesvol zijn.
Zondag heeft Olaf zijn 130 km gefietst; deels verhard, deels onverhard en door de overstromingen moest er van tijd tot tijd ook door het water gewaad worden. In Wagga Wagga was er een bier- en ciderfestival georganiseerd met live muziek en laat het die dag nu ook nog eens mooi weer zijn! Aan het eind van de middag hebben wij Olaf nog wat dingen van de stad laten zien, want stadsmensen weten vaak niet dat er op het platte land zoveel te zien en beleven is.
Maandag vertrokken om naar Albury te gaan. Onderweg voelden we ons een soort van ramptoeristen. In Wagga Wagga kwam de rivier inmiddels dicht bij het hoogste punt ooit gemeten en op de weg zag je regelmatig riviertjes ver buiten de oevers getreden en bereikten zo een breedte van wel 20 – 30 meter. En het gevoel werd alleen maar erger. Op de camping in Lake Hume kregen we weliswaar een hoge plek toegewezen, maar de camper was met geen mogelijkheid op de goede plek te krijgen. Met hulp van een ervaren camperaar staat ons voertuig nu binnen de belijning en vlak bij de electriciteit, maar wel overdwars.
’s Avonds werden we opgehaald door de moeder van Claire, de vriendin van Olaf, die in een buitenwijk van Albury woont. Eerst even naar de dam gereden en daar samen met tientallen bezoekers naar de opengezette schuiven staan kijken. Daar donderde het water met wild geraas naar beneden en zette zo hele velden onder water. De dam dient eigenlijk om water op te vangen voor irrigatiedoeleinden in drogere perioden maar dreigde nu overvol te raken. Daarna lekker gegeten en bijgepraat bij Fay thuis. Het klikt erg goed met haar.
Dinsdag 4 oktober; het regent nog steeds en ook tijdens onze nachtrust is er het nodige bijgekomen. De camper staat weliswaar op blokken maar wel tussen de plassen. Fay komt ons om 10.00 uur ophalen om ons e.e.a. van de plaats en omgeving te laten zien. Eerst even naar het tourist office waar ze altijd op de hoogte zijn van de situatie van de wegen. Dat ligt overigens vlak bij het prachtige station, dat destijds een belangrijk overstap punt was omdat er in Victoria een andere spoorbreedte was. Over de Bethanga Bridge naar Victoria om daar vanaf een uitkijkpunt een blik op het meer te hebben. Een trieste regenachtige aanblik overigens. Op bijgaande foto’s een indruk van de waterstand: De brug in normale tijden en nu met het water op nog geen meter van het wegdek. En dan te bedenken dat Lake Hume normaliter net zoveel water bevat als Sydney Harbour!
Later het plaatselijk museum bezocht omdat daar een expositie over “onze” Uiver werd gehouden. Nederlanders die nog een beetje trots zijn op ons verleden, laten zo’n gelegenheid natuurlijk niet voorbij gaan. Normaal is er een permanente vitrine ingericht, die er nu ook nog stond. Daar staan wat oude gedenktegels en zo in, maar de expositie met de vele foto’s gaf een goed beeld van wat er in 1934 allemaal gepresteerd is. Niet alleen door de Nederlandse bemanning o.l.v. Parmentier, maar ook door de honderden mannen uit Albury die het vliegtuig met touwen uit de modder hebben losgetrokken. Tja, dat was in de tijd van ijzeren mannen en houten schepen; heel wat anders als dat pampergedoe van tegenwoordig! Vervolgens nog een rondrit door wat buitenwijken gedaan en het War Memorial bezocht dat er perfect verzorgd bij ligt. We zouden daarna nog een Winery bezoeken, maar de hevige regenval maakte dit onmogelijk en moesten we onze tour helaas afbreken. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe ontdekkingen.